Ελευθέριος Χριστοφορίδης: Η τυχαία συνάντηση με το δρομικό πεπρωμένο!
Πολλές φορές ένα γεγονός, μια εμπειρία στέκεται αρκετή για να μας οδηγήσει στο πεπρωμένο μας. Ο προορισμός ουσιαστικά δεν αλλάζει ποτέ, παρά μόνο η διαδρομή.
Η γυμναστική ήταν πάντα αγαπημένη συνήθεια του Ελευθέριου Χριστοφορίδη, όταν όμως έζησε το συναίσθημα ενός αγώνα δρόμου, ακολούθησε το μονοπάτι του.
Ο αθλητής των δρομέων υγείας του ΜΓΣ Πανσερραϊκού, εξιστορεί πτυχές της δικής του ιστορίας στους αγώνες δρόμου. Από τη τυχαία συνάντηση με το πεπρωμένο ως τη στιγμή που το τρέξιμο έγινε τρόπος ζωής…
“Τρέξιμο ξεκίνησα τυχαία & παράδοξα. Ουσιαστικά μέσα από το CrossFit. Πιο συγκεκριμένα, το γυμναστήριο CrossFit όπου πήγαινα, είχε ξεκινήσει Running Class κάθε Τετάρτη. Κάποια παιδιά από το Running Class ξεκίνησαν να πηγαίνουν σε αγώνες τρεξίματος και εκεί ήταν που μπήκε το “μικρόβιο” του τρεξίματος μέσα μου. Ο πρώτος μου αγώνας ήταν ένα 10άρι στον Φλοίσβο, μετά Ημιμαραθώνιος Θεσσαλονίκης – όπου δεν ήξερα ότι ο αγώνας είναι 2 γύροι & έτσι τα έδωσα όλα από τη αρχή & μετά δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Στην συνέχεια ξεκίνησα συστηματική προπόνηση & σιγά σιγά εξελίχθηκα.
Τρέξιμο είναι πλέον τρόπος ζωής. Είναι ευεξία, ψυχοθεραπεία, κοινονικότητα, αλλά και διαδικασία κατά την οποία μαθαίνω πράγματα. Αποτελεί τη κύρια μορφή άθλησης που κάνω για να διατηρώ το σώμα μου υγιές. Ταυτόχρονα είναι και διαφυγή από προβλήματα που μπορεί να απασχολούν το μυαλό μου. Είναι χρόνος κατά τον οποίο συναντώ φίλους και συναναστρεφόμαστε τρέχοντας. Αλλά και χρόνος όπου ακούω audiobooks όταν τρέχω μόνος και ουσιαστικά μαθαίνω περισσότερα για θέματα που με ενδιαφέρουν.”
Ποιο αποτελεί ιδανικό μέρος για την προπόνησή του;
“Αγαπημένο μέρος είναι διαφορετικό κάθε εποχή. Τελευταία τις περισσότερες προπονήσεις τις κάνω στο όρος του Υμηττού, σε άσφαλτο ή δασικό δρόμο. Μου αρέσουν πολύ τα δάση, και εκεί το απολαμβάνω, τρέχοντας.”
Η σκληρή προετοιμασία έχει πάντα ως σκοπό να εξασκήσεις σώμα και πνεύμα εν όψει των απαιτητικών αγώνων. Το επιστέγασμα των κόπων σου, μεταφέρεται μέσα από την εξιστόρηση των ομορφότερων εμπειριών.
“Ομορφότερη Δρομική στιγμή νομίζω ότι ήταν ο τερματισμός στον Μαραθώνιο του Λος Άντζελες το 2019. Ήταν από τις πιο δυνατές συγκινήσεις που έχω ζήσει. Ένας συνδιασμός, α| της ιδέας ότι έτρεξα 42χλμ από το Κέντρο της πόλης έως τον Ωκεανό. β| κατάφερα να πετύχω τον στόχο μου να τρέξω αυτόν τον αγώνα που ήταν κάτι πολύ συμβολικό & προσωπικό για εμένα. γ| τα χειροκροτήματα & φωνές του κόσμου στο τελευταίο μίλι του τερματισμού. Οι πιο ωραίες Δρομικές στιγμές, που είναι πολλές, πάντα έχουν κόσμο. Τώρα ελπίζω να έχουμε ξανά αγώνες την άνοιξη. Τη νέα αρχή θα αποτελέσει ο Ημι-Μαραθώνιος.”
Ως μέλος της οικογένειας του Πανσερραϊκού ξεχωρίζει τις ευεργετικές ιδιότητες που διαθέτει ο σύλλογος: “Οι Δρομείς Υγείας Πανσερραικού είναι μια ομάδα με πολύ όρεξη, όχι μόνο για το τρέξιμο, αλλά και για δράσεις κοινωνικού ενδιαφέροντος. Και αυτό νομίζω είναι πραγματικά πολύ σημαντικό!”